Altijd lekker, zo’n windstille dag na een stevige herfststorm. Alles is schoon en doorgewaaid. Ons balkon lijkt te zijn gereinigd met een hogedrukspuit.

Vrijdagavond hadden mijn zoons hun schoentjes gezet en sinterklaasliedjes gezongen. Vier van de vijf liedjes werden voortijdig afgebroken omdat er onduidelijkheid ontstond over de songteksten.
De volgende ochtend werden ze erg vroeg wakker en vroegen of ze in hun schoen mochten kijken. Dat mocht natuurlijk, ik liep mee en zag ze naar de huiskamer rennen. En ik keek door de grote ramen naar de donkere ochtend en het schouwspel van de door de maan verlichte wolken en de lichtjes van de stad. De jongste zag het ook, negeerde de pepernoten en het cadeautje, wees naar buiten en riep: ‘De maan!’