Vijfeneenhalf jaar geleden bezocht ik in Utrecht een concert van David Gray. In het voorprogramma stond Phosphorescent, een man met warrig haar en een gescheurde spijkerbroek.

Hij werd niet begeleid door een band, hij had alleen een sampler waarmee hij melodieën en ritmes afspeelde. Tussen zijn nummers door dronk hij uit een flesje Grolsch-bier. Toen kende ik hem nog niet, maar sindsdien heb ik veel naar zijn muziek geluisterd. Hij heeft één van de meest hartverscheurende liefdesliedjes ooit geschreven, waarin hij zingt over de liefde als iets vreselijks, als iets dat hem kapot maakt, verder van zichzelf af laat drijven.
Hij zingt:
‘So some say love is a burning thing.
That it makes a fiery ring.
All that I know love as a caging thing.
Just a killer come to call from some awful dream.’